Madam, this is Africa!!

Vrijdag 19 oktober. Mijn Amerikaanse collega Meredith en ik gaan nog even naar de faculteit om de laatste zaken te regelen. Immers maandag om 10 uur beginnen onze lessen. Dan horen we dat de lessen niet op 22 oktober beginnen, maar een week later. "Waarom?" vragen we." Administrative problems" is het antwoord. Dus, nog een week extra vakantie! Op onze vraag hoe zeker het is dat we wel op 29 oktober kunnen beginnen, antwoordt de roostermaker: "Only God knows" om er met een big smile aan toe te voegen:"Madam, this is Africa!!"

Ik ga straks "Basic English" geven aan cursisten die beginnen aan een secretaresseopleiding en aan cursisten van een IT opleiding. Het Engels lijkt ongeveer mavo 4 niveau. het boek heeft 85 bladzijden en de praktijk is dat men in 75 lesuren niet verder komt dan bladzijde 60. Niet te geloven!

De leerlingen krijgen, bizar genoeg, het boek niet. Ze krijgen een kopie van teksten, maar de vragen over die teksten, grammaticaoefeningen e.d. schrijft de docent allemaal op het bord en de cursisten schrijven die dan over. Zo schiet het natuurlijk ook niet op! Na veel heen en weer gepraat weten we te bereiken dat de cursisten het boek wel krijgen, zodat er tijdens de lessen meer tijd overblijft voor communicatie.

Inmiddels is het 2 november. De lessen zijn inderdaad 29 oktober begonnen en ik heb mijn eerste week er dus op zitten. Nou, het viel me niet mee. Reuze aardige cursisten, beleefd, ze hebben gevoel voor humor en zijn zeer geïnteresseerd. Maar wat is het moeilijk om ze aan het praten te krijgen! In het Amhaars praten ze honderduit, maar in het Engels, ho maar. Daar komt nog bij dat ze heel zachtjes praten, vooral de dames, dat schijnt hier bij de cultuur te horen, en de akoestiek in de lokalen is bar slecht, zeker als je er met een groep van 50 zit. Ik heb wel even met weemoed teruggedacht aan de mooie lokalen bij het Noorderpoort en Si!. De cursisten hier hebben geen tafels om op te schrijven, een verbrede leuning doet dienst als tafel.

Jan en ik hebben samen een mooi kantoor met een computer en twee grote bureaus.
We voegen een paar foto’s van de school bij.

Vorige week woensdag ben ik in het Alert Hospital op bezoek geweest. Ik zou er samen met een Nederlandse mevrouw de kinderen van het ziekenhuis aangenaam bezig houden met spelletjes, liedjes en een beetje Engels. Maar ook daar ging het feest niet door, omdat de Amhaars sprekende vrijwilliger, die we er zeker bij nodig hadden, niet kwam opdagen. Ach ja, This is Africa! In het ziekenhuis liggen allemaal lepra patiënten. Op dit moment gaat veel aandacht in Ethiopië uit naar HIV en Aids en het onderzoek naar c.q. de bestrijding van lepra heeft daar erg onder te lijden. Je scoort met bestrijding van HIV en Aids, niet met lepra!

Toch is het hier een enorm probleem. Veel bedelaars hebben van die afgeknotte handen en voeten, omdat ze lepra gehad hebben. In het ziekenhuis doet men van alles om patiënten en oud patiënten een zo gewoon mogelijk leven te laten leiden. Er is een winkel, waar je allerlei door hen gemaakte artikelen, zoals tassen, kleren en kussenhoezen kan kopen. Ik vind het steeds weer schokkend om te zien hoeveel gehandicapte mensen er hier rondlopen. En dan te bedenken dat veel van die ellende waarschijnlijk met een klein bedrag voorkomen had kunnen worden

Er zijn veel dingen die ons hier opvallen. Zo zijn de mannen hier heel close. Je ziet overal mannen elkaar zoenen en hand in hand lopen. Toen ik iemand vroeg of dat geen problemen opleverde met de moslim bevolking (denkend aan de Amsterdamse homo’s die door Marokkaantjes lastiggevallen worden) moest hij vreselijk lachen. Deze mannen gaan gewoon vriendschappelijk met elkaar om en zijn beslist geen homo’s, werd mij verzekerd! Ik heb overigens begrepen dat homoseksualiteit hier verboden is.

De mensen zijn hier erg religieus. In de taxibusjes hangen overal kruizen De kerken zijn door de week vaak gesloten, maar rond de kerken zitten veel mensen op bankjes te mediteren en er zijn kapelletjes waar ze voor knielen. Als men een zijstraat passeert waarin in de verte een kerk te ontwaren is, buigt men of knielt op straat of slaat een kruis.

Laatst ging ik even iets drinken op een terrasje en vier jongeren maakten een praatje met mij. Opeens riep een van de jongens, “Jesus is Lord” . Niemand keek er van op. Ongeveer 45 % van de bevolking is christelijk en 45% moslim. De rest doet aan natuurgodsdiensten.

Een mooi verhaal is dat van de Koningin van Sheba. Volgens de legende ging zij eens bij Koning Salomo op bezoek. Salomo viel nogal op haar, maar zij wees zijn toenaderingen af. Ze wilde alleen met hem naar bed als zij iets wat van Salomo was, zonder zijn toestemming zou pakken. Salomo, slim als altijd, liet een heerlijke, maar scherpgekruide maaltijd bereiden. Toen de Koningin van Sheba ‘s nachts erge dorst had, dronk zij water uit een kan. Salomo hield haar aan haar woord en je kunt wel raden wat er toen gebeurde . Toen ze vertrok, gaf hij haar een prachtige ring mee. Mocht ze zwanger zijn en een zoon krijgen, dan was de ring het bewijs dat de jongen Salomo’s zoon was. En ja hoor, ze kregen een zoon, Menelik. Hij bezocht Israel, nam in het geniep de Ark van het Verbond mee naar Ethiopië en werd later de eerste keizer van Ethiopië. Keizer Haile Selassie beweerde dat hij een rechtstreekse afstammeling van Salomo was.

Op de tv krijgen de problemen in Somalië, het buurland van Ethiopië, veel aandacht. De Ethiopiërs zijn er door hun militaire aanwezigheid nauw bij betrokken. Wij wachten de ontwikkelingen daar maar af. In Addis is het tot nu toe rustig.

Deze keer een aantal foto’s van St. Mary’s University College, onze werkplek, en een foto van het Alert project. Verder de koningin van Sheba, zoals een beroemde plaatselijke kunstenares haar geschilderd heeft.

Jan zal de volgende keer een verslag leveren. Een hartelijke groet uit Addis en bedankt voor jullie aardige reacties.